Een keloïd is een goedaardig gezwel dat ontstaat na overmatige groei van littekenweefsel. Resultaat: een verdikt litteken. Het litteken groeit vaak buiten haar randen, wat zorgt voor jeuk en een trekkende huid. Vaak is een keloïd dik en glanzend. En het is roze of paars van kleur. Keloïden komen vooral voor op de borst, rug, schouders en de oorlel. Ze verdwijnen niet uit zichzelf; daarvoor is een behandeling nodig.
Een oor-keloïd kan verschillende oorzaken hebben. Vaak ontstaat het na beschadiging van de huid, bijvoorbeeld door een brandwond, operatie, krabben of een piercing. Keloïden ontstaan ook zonder dat er huidbeschadiging is geweest. Ras en erfelijkheid kunnen dan een rol spelen. Doorgaans krijgen mensen met een donkere huidskleur sneller een keloïd dan blanke mensen. Ook hebben meer vrouwen dan mannen last van keloïden. Naast de genoemde oorzaken kan een keloïd ook ontstaan in de volgende gevallen:
Keloïden komen vaak voor op plekken waar een piercing is gezet, zoals het oor. Dat komt doordat ons lichaam collageen aanmaakt om het gat van de piercing te genezen. Bij sommige mensen stopt de productie van collageen niet als de huid genezen is. Ons lichaam produceert dan te veel collageen met een oor-keloïd als gevolg. Er zijn onderzoekers die stellen dat de metalen delen van een piercing zorgen voor een infectie van de oorlel. Zonder goede nazorg kan een keloïd verergeren. Heeft u een oor-keloïd die is ontstaan na het zetten van een piercing? Of heeft u een keloïd in uw oorlel door het zetten van een oorbel? Raadpleeg dan een arts. Hij of zij kijkt samen met u naar de juiste keloïd behandeling.
Bij Beter Horen wordt bij uw intake afspraak het gehele oor, inclusief de oorschelp bekeken om te kijken of er geen afwijkingen zijn. Wanneer een audicien vermoeden heeft van een keloid zal hij/zij uw doorverwijzen naar de huisarts.
De behandeling van een keloïd is vaak niet noodzakelijk, omdat het doorgaans niet kwaadaardig is. Toch laten veel mensen een keloïd verwijderen omdat ze er last van hebben of het storend vinden om naar te kijken. Vooral een oor-keloïd is goed zichtbaar. Het is aan te raden niet zelf een keloïd uit te knijpen of op een andere manier te verminderen. U hebt kans dat u zichzelf pijn doet en de keloïd erger wordt. Een keloïd behandeling kunt u het beste overlaten aan een expert. In de loop van tijd zijn er verschillende behandelingen ontwikkeld die de grootte en dikte van keloïden verminderen. Denk hierbij aan het operatief verwijderen en druktherapie. De exacte behandeling hangt echter af van de plek van de keloïd.
Met een operatie kan overmatig littekenweefsel in een keer worden verwijderd. Maar er zitten ook nadelen aan het chirurgisch verwijderen van een keloïd. Aangezien een keloïd ontstaat na huidbeschadiging kan een operatie leiden tot nieuwe en grotere littekens. De keloïd kan juist verergeren of terugkomen.
Een oor-keloid wordt vaak behandeld met corticosteroïden, ofwel ontstekingsremmers. Bij een oor-keloïd krijgt u dit in de vorm van een vloeistof maandelijks met een naald in de keloïd gespoten. Dit zorgt ervoor dat de zwelling vermindert. Een behandeling met corticosteroïden is niet pijnloos, maar wel effectief. Na enkele keren ziet u verbeteringen. Het keloïd wordt platter en valt minder op. Toch blijft er altijd een kans dat het terugkomt.
Druktherapie is een behandeltechniek die helpt om het litteken van een keloïd te verminderen. Er wordt druk gezet op het littekengebied door drukverbanden, siliconenpleisters en/of compressiekleding. Door deze druk wordt de keloïd platter en minder zichtbaar. Bespreek met uw huisarts of druktherapie voor u een uitkomst biedt.
.jpg/jcr:content/renditions/cq5dam.web.700.700.jpeg)
